Wielu rodziców zadaje sobie takie pytanie- „Kiedy mam wybrać się do logopedy?.” „Czy moje dziecko nie jest za małe na wizytę u logopedy?”. Odpowiedź jest tylko jedna – jak najszybciej, kiedy zauważymy niepokojące sygnały. Zwykle są to inne, „dziwne”, niestandardowe zachowania naszego dziecka, często niezrozumiałe i męczące dla nas i samego dziecka, problemy z rozwojem mowy i wymową. Czytaj dalej
Seplenienie zębowe jest zjawiskiem powszechnym i dosyć często występującym w mowie przedszkolaków. Polega ono na nieprawidłowej wymowie głosek syczących (s, z, c, dz), szumiących (sz, ż, cz, dż) oraz ciszących (ś, ź, ć, dź). Taka wadliwa wymowa objawia się niepoprawnym ułożeniem języka, mianowicie wsuwaniem języka między zęby dolne i górne, poza jamę ustną w trakcie realizacji wyżej wymienionych głosek. Czytaj dalej
Słuch jest niezbędnym elementem warunkującym prawidłową mowę. Bez dobrego słuchu nie jesteśmy w stanie nauczyć dziecka poprawnej komunikacji. Czytaj dalej
W skomplikowanym procesie rozwoju komunikacji bardzo ważna jest poprawna i efektywna praca ręki. Związek nie wydaje się oczywisty, a jednak ręka wspomaga mówienie. Czytaj dalej
Bywa tak, że zauważamy u dziecka trudności komunikacyjne, a nie mamy do końca pewności, czym są one spowodowane. Nie zawsze umiemy je wychwycić, Czytaj dalej
Wiadomo, że warunkiem pięknej mowy i perfekcyjnej dykcji jest sprawne posługiwanie się samogłoskami, ich prawidłowa, dźwięczna realizacja. Czytaj dalej
Komunikacja językowa jest bardzo ważna dla każdego człowieka. Posługiwanie się słowem daje wiele możliwości i sprawia, że nawiązujemy relacje z drugim człowiekiem. Czytaj dalej
Za nami błogi okres wakacji. Przed nami nowe wyzwania, również te w przestrzeni edukacyjnej. Czytaj dalej
Pamięć jest potrzebna w procesie poznawania świata i niezbędna w procesie oprawnego komunikowania się. Czytaj dalej
Ostatnio można zaobserwować zjawisko, że dzieci mają problem z realizacją głosek środkowych, czyli „ś”, „ź”, „ć”, „dź”. Zamiast realizacji miękkiej pojawia się bowiem realizacja twarda (zamiana na „s”, „z”, „c”, „dz”).
W przypadku takich trudności artykulacyjnych warto ćwiczyć podniebienie miękkie. Poniżej prezentuję stosowne ćwiczenia:
– dziecko zieje ja piesek(język wysunięty z jamy ustnej jak najdalej, na brodę)
– chucha na ręce, aby je ogrzać
– chucha na lusterko
– nabiera powietrze nosem przy szeroko otwartej jamie ustnej, udaje kichanie i wypowiada :aaaaaaa – psik.
Należy też przy tym wykonywać szereg ćwiczeń oddechowych stymulujących poprawną wymowę szeregu:
– dmuchanie na piórka
– wydmuchiwanie powietrza ustami złożonymi w dzióbek na piórka tak, aby one się przemieszczały.
Nie wolno także zapominać o typowych ćwiczeniach artykulacyjnych:
-na zmianę dzióbek i uśmiech
– język jak piłeczka wykonuje kółka naokoło zamkniętych ust
– parskanie
– balonik – nadymanie policzków przy zamkniętych ustach
– koszyczek z ust
– pocieranie grzbietem języka o podniebienie twarde.
Zaproponowane zadania z pewnością ułatwią pracę przy głoskach ciszących i na pewno poprawią ich wymowę. Życzę powodzenia!
Marta Mierzwa – Gałkowska