Seplenienie zębowe jest zjawiskiem powszechnym i dosyć często występującym w mowie przedszkolaków. Polega ono na nieprawidłowej wymowie głosek syczących (s, z, c, dz), szumiących (sz, ż, cz, dż) oraz ciszących (ś, ź, ć, dź). Taka wadliwa wymowa objawia się niepoprawnym ułożeniem języka, mianowicie wsuwaniem języka między zęby dolne i górne, poza jamę ustną w trakcie realizacji wyżej wymienionych głosek.
Opisywana wymowa nie jest zjawiskiem fizjologicznym czy rozwojowym i dlatego bezwzględnie wymaga podjęcia natychmiastowych działań. Z seplenienia nie wyrasta się i powinno się jak najszybciej wprowadzić odpowiednie ćwiczenia, aby zlikwidować nieprawidłową pracę narządów mowy, przede wszystkim języka.
Różne mogą być przyczyny występowania seplenienia. Należą do nich między innymi: oddychanie ustami zamiast nosem, przerost trzeciego migdałka, wady zgryzu, ssanie smoczka, picie z butelek ze smoczkiem, ssanie kciuka i zbyt krótkie wędzidełko (twór łączący dno jamy ustnej z językiem).
W jaki sposób koryguje się tę wadę wymowy? Ćwiczenia polegają na usprawnianiu pracy języka i wyrobieniu nawyku zamykania zębów. Trzeba jednak zaznaczyć, że terapia w takich przypadkach nie jest łatwa. To jedna z najtrudniejszych do usunięcia wad wymowy. Często oprócz wzmożonej pracy logopedy wymaga także konsultacji laryngologicznej, ortodontycznej, pediatrycznej.
Ważne, aby zwrócić uwagę na wymowę dziecka. Czy w trakcie wymowy głosek: s, z, c,dz, sz, ż, cz, dż, ś, ź, ć i dź widoczny jest między zębami język? Jeśli tak jest, należy bezwzględnie odwiedzić gabinet logopedy, aby dopasować odpowiednie ćwiczenia i zacząć terapię logopedyczną. Nie można przecież pozwolić na utrwalenie nieprawidłowych wzorców.
Marta Mierzwa – Gałkowska