Gdy dziecko nie mówi w wybranych sytuacjach, np. w przedszkolu, natomiast rozmawia z bliskimi osobami w bezpiecznym dla siebie środowisku, za które najczęściej uznaje się rodzinę, warto poprosić o poradę specjalistę. Problem często pojawia się w warunkach adaptacji do nowego miejsca, jakim dla malucha może być np. przedszkole. Pierwsze niepokojące oznaki u dziecka ze skłonnością do mutyzmu najczęściej pojawiają się około 3 roku życia. Większość dzieci zagrożonych mutyzmem diagnozuje się między 3 a 7, 8 rokiem życia. Dziecko rozumie mowę, wykonuje polecenia, ale nie mówi lub wybiera sytuacje, w których mówi.
Zjawisko takiego mutyzmu wybiórczego z czasem mija. Dziecko przystosowuje się do nowego miejsca, przestaje się bać nowego środowiska i zaczyna mówić. Trzeba jednak baczyć na to, aby zjawisko to nie przedłużało się, gdyż może mieć negatywny skutek w rozwoju społecznym i personalnym człowieka. Warto zachęcać dziecko do mówienia, stymulować mowę, pokazywać, że komunikacja jest ważna, przyjemna, ma same korzyści. Warto wzmacniać przedszkolaka pozytywnie, nagradzać za każde słowo, aby samo chciało mówić i czerpać z tej umiejętności niezaprzeczalną radość.
Marta Mierzwa – Gałkowska